Geschiedenis van Het Enzerinck en de familie Ottens

Bij aanklikken worden de foto's vergroot


Zo begon het,

Broeder Ottens begon zijn opleiding in 1949 op Groot Graffel. Daarna ging hij naar het ziekenhuis om er zijn opleiding te voltooien. Na zijn diploma's te hebben gehaald, kwam hij terug op Groot Graffel als eerste verpleger; later als hoofdverpleger van een afdeling van 180 patiënten.

In 1962 kwam het gezin Ottens op Het Enzerinck. Samen met zijn vrouw stortte hij zich vol energie op zijn werk. Het was zijn lust en zijn leven. Het was dan ook geen wonder, dat in 1964 Villa Nuova aangekocht werd. Dat in dit huis ook het een en ander moest gebeuren was wel duidelijk. Met man en macht werd er gewerkt, vooral de keuken was een hele kluif.

Op Villa Nuova konden toen ongeveer 50 bedden worden geplaatst. Gezellig was het er wel, vooral als een van de bewoners jarig was. Dan dronk het personeel altijd op zaal koffie en soms werd er zelfs een dansje gemaakt, waar vooral mej. Aalderink veel voor voelde.
Maar zoals het meestal gaat: er was ruimtegebrek en dus moest er worden verbouwd. Dat gebeurde dan ook al gauw. In 1966 kwam de serre erbij, zodat we meer mensen konden verzorgen.
De serre kwam er, maar dat was nog niet voldoende. Kun je net denken!!




Broeder Ottens liet zijn oog vallen op een huis aan de Zutphenseweg. Dat was wel wat! In 1968 werd het gekocht en het kreeg de naam "Klein Enzerinck".
Elf bewoners hebben er een fijne oude dag; er is een mooie tuin bij, waar je heerlijk kunt wandelen, of als het weer meezit, heerlijk in de zon kunt gaan zitten.

Maar we gaan weer terug naar Villa Nuova. We zijn nu beland in 1970, toen de nieuwbouw is begonnen.
Er kwam een hele vleugel bij aan. We zaten met  z'n allen een mooi poosje in de rommel, maar het was wel gezellig. De nieuwbouw was er amper of het oude gedeelte kreeg een opknapbeurt. dat was in 1971. Het was toen, wat Villa Nuova betreft, een paar jaar rustig.

In 1972 huurde broeder Ottens de Zonnehoeve. Dit was het huis van de burgemeester. Onze burgervader ging ons verlaten en zo kwam De Zonnehoeve leeg. Het leek de familie Ottens een goed idee om het te huren en er zeven jonge mensen in te laten wonen. Deze vreugde was echter maar kort, want na twee jaar kwam de nieuwe burgemeester en moest er worden verhuisd. Dat had nogal wat voeten in aarde. Na wat moeilijkheden en problemen kwam 't Hoekske. De koop werd gesloten en in 1974 kwam 't Hoekske bij Het Enzerinck.


Na vier stille jaren op Villa Nuova moest er weer wat gebeuren. Er moest een receptie komen en die kwam er ook, in 1976. Voor het personeel is het ook wel fijn, dat er altijd iemand bij de telefoon zit. Al doet Toos wel iets meer dan alleen de telefoon bedienen.

In 1978 kreeg de zolder een flinke opknapbeurt en dat was ook wel nodig.
Het Enzerinck zelf stond in 1979 in de steigers: daar moest ook het een en ander gebeuren.
Het begon met Het Enzerinck als een toevluchtsoord voor oorlogsvluchtelingen. En nu is het een verpleeginrichting met drie afdelingen, die in de wijde omtrek bekend staat om zijn goede verzorging en liefde voor de mens die zelf niet meer zo goed voor zichzelf kan zorgen.


Er zijn nu ongeveer 120 bewoners en 75 personeelsleden. We gaan elk jaar een bootreis maken van een dag of tien, hetgeen elke keer voor de bewoners - maar ook voor het personeel dat dan meevaart - een gezellige en fijne tijd is.
Wat er in de jaren tachtig gaat gebeuren? Ach, we zien wel. Laten we hopen, dat we nog heel veel jaren klaar mogen staan om onze zieke medemens met veel liefde en geduld te mogen verzorgen.

Geschreven door Coby Odijk voor het speciale personeelskrantje "De Enzering" ter gelegenheid van de reünie  op 18 maart 1983.