Speech voor Annie Ottens

Bij aanklikken worden de foto's vergroot

Lieve Annie, lieve familie

 

Het was begin jaren 70 dat ik, samen met nog een dozijn andere collega’s, letterlijk en figuurlijk uit de schoolbanken werden gepikt door broeder Roel Ottens.

Dit met het verzoek om te komen werken op “Het Enzerinck”of “Villa Nuova”. Hier hadden wij, als pubers met net een zorgdiploma op zak, wel oren naar.

Een mooiere sollicitatieprocedure kon je je eigenlijk ook al niet voorstellen.

De directeur kwam je hoogst persoonlijk op school halen en het vooruitzicht om als Florence Nightingale aan de slag te gaan op een villa of in een idyllisch “buiten”in de bossen was ook niet slecht. Nog veel mooier was wat wij er binnen aantroffen. Liefde, aandacht, betrokkenheid, goede verpleegzorg in een huiselijke gezinssfeer. Dit alles was gerealiseerd door twee idealistische en voor die tijd zeer vooruitstrevende mensen met het hart op de goede plaats, Roel en Annie.

De oudere zieke medemens werd er op handen gedragen en ook als medewerker, in welke functie dan ook, maakte je al gauw deel uit van een warme omgeving. Broeder Ottens zorgde er voor dat hulpbehoevenden uit de regio een goed onderkomen kregen.
En Annie, door ons
 “Mevrouw ”genoemd, had een zeer ruim omvattende functie. Onder haar bezielende leiding  liep de huishouding, de linnenkamer, en de keuken altijd op rolletjes. De inwendige mens kreeg heerlijk eten, menu’s werden door haar samengesteld. De uitwendige mens zag er zeer verzorgd uit, doordat zij 2x per jaar de organisatie had over de aanschaf van goede kleding en des al niet meer.

Annie zorgde voor sfeer en gezelligheid, werkte keihard, was daadkrachtig en doorstond alles met een flinke dosis humor. Ook was zij diegene die zorgde voor afleiding en vertier door het regelen van gezellige avonden of uitjes voor de bewoners. En de bewoners genoten ook van de jaarlijkse geplande vakantie boot reizen.  

Een ander opmerkelijk gegeven van Annie was haar idee van Kerst vieren.

Zij kreeg het voor elkaar dat iedere werknemer spontaan en geheel vrijwillig op eerste Kerstdag
's morgens om 06.00 uur op Villa Nuova kwam om gezamenlijk te ontbijten. Annie las dan uit de Bijbel en bad voor.

En zij had dan ook nog voor iedereen een persoonlijk kado, van zilver, door haar zelf uitgezocht, op je bord gelegd, met een lief schrijven erbij. Hoe langer je er werkte hoe groter je kado. Daar was over nagedacht.

Na het ontbijt gingen alle slaapkamerdeuren van de bewoners open en zong het personeel Kerstliederen bij het orgel.
Wat een Kerst ontwaken. Waar vind je zoiets, zo mooi, zo uniek.   Helemaal Annie!

Veel hebben wij, “de meisjes” zoals jullie moeder ons noemde, ook te danken aan haar persoonlijke betrokkenheid. Zij leefde met een ieder mee in voor en tegenspoed.

Te vermelden valt zeker ook de betrokkenheid tijdens bruiloften. Annie en Roel zetten die mooie dag voor je op film en het werd je nadien aangeboden. 

Naast al deze activiteiten had zij ook nog eens een gezin met zes kinderen, waar ze eigenlijk in haar hart wel veel meer tijd aan had willen besteden, maar de plicht riep zo vaak.

 

Lieve Petra, Ludy, Jeanette, Jan, Christine en Mirjam. Jullie zullen zeker in jullie jeugd wel eens moeite gehad hebben  met het feit dat jullie ouders er zo’n grote familie op na hielden. En jullie zullen zelden het gevoel en de momenten  hebben gehad van gewoon samen zijn, alleen met pa en ma.

Niet altijd makkelijk dunkt mij.

Maar blijf in gedachten houden dat zij bijzondere mensen waren.

Gaven en talenten bezaten waar ze, als een soort roeping, aan gehoor hebben gegeven; namelijk vele zieke ouderen een prachtige oude dag geven.

Jullie mogen er ook met trots en bewondering op terug kijken. Ik heb nog nergens een beter Zorgsysteem kunnen ontdekken dan datgene wat door jullie ouders op alle huizen werd geboden. Chapoo!

Mooi vind ik het dan ook om stiekum te zien dat jullie allemaal, stuk voor stuk, ook iets van hun sociale aspecten hebben meegekregen. 

Jullie moeder Annie had een Gouden Hart. Mede daarom is de onderlinge hechte band, die vroeger is gesmeed, voor ons medewerkers zelfs na 40 jaar nog te voelen. Wij werkten door haar inbreng niet in een Tehuis maar “Thuis”.

Wij zijn dankbaar haar als bazin en voorbeeld te hebben gehad. Wij hadden het niet beter kunnen treffen.  
 

Nu brengen wij haar een laatste groet en weten dat zij voor altijd voelbaar in onze herinnering zal blijven.

Dag “Mevrouw”, Dag lieve Annie.  Bedankt voor alles hoor en heel veel liefs van ons allemaal, ook voor de “Broeder”.

 

Anja Peppelman